Heb je mij gezien?
“Zowel mentaal als fysiek ben ik compleet uitgeput. Het lijkt wel alsof ik een marionet ben die aan alle kanten omhoog gehouden moet worden. Kunnen ze mij niet opnemen in het ziekenhuis om kunstmatig in slaap gebracht en gevoed te worden totdat mijn lichaam hersteld is? Ik zit in een neerwaartse spiraal en het lukt me niet om de weg naar boven te vinden. Ik voel me zo onbegrepen en alleen en de angst blijft daardoor verder toenemen.”
Direct na de geboorte van haar dochter gaat het niet goed met Saskia. Ze is nauwelijks in staat om te zorgen voor en te genieten van haar eerste kindje. Iets wat ze met niemand kan en wil delen. Want welke moeder heeft dat nu? Saskia heeft een postpartum depressie, maar geen enkele zorgprofessional die het écht ziet. Pas na tien weken erkent een verpleegkundig specialist bij de GGZ dat zij ziek is en begint het proces naar herstel.
In dit boek lees je het kwetsbare verhaal van Saskia over het verloop van haar ziekte. Wat dat met haar en haar man doet. Ze vertelt hoe ze jaren later enkele betrokken partijen bezoekt en laat deskundigen aan het woord. Heb je mij gezien? is een compleet, waardevol boek voor mensen die zelf te maken krijgen met een postpartum depressie. Ook voor de professional is dit boek een ‘must-read’. Het is daarmee een oproep om de vrouwen daadwerkelijk te zien en klachten rond deze vorm van depressie serieus te nemen.
De volgende 12 experts hebben een bijdrage geschreven voor het boek als reactie op de ervaringen van Saskia.
Mijke Lambregtse-van den Berg, psychiater, heeft het voorwoord geschreven
Josje Swinkels belicht de rol van de kraamverzorgende
Andre De Vries werkt als verloskundig actief huisarts en beschrijft welke signalen en klachten kunnen duiden op een postpartum depressie
Peter Mulders schrijft als psychiater over de complexiteit van oorzaken van een postpartum depressie, het vaststellen van de diagnose en de behandeling
Simone van Leipsig-Beekman geeft aan welke behandeling een psycholoog kan bieden en hoe belangrijk de therapeutische relatie is
Bob Raadt vertelt over het belang om de vaders/partners niet te vergeten
Dr. Ineke de Kruijff, MD, PhD, kinderarts, legt uit welke impact een huilbaby heeft op het mentaal welzijn van de ouders
Willemien Klazema, jeugdarts, zet uiteen welke behoeften ouders van huilbaby’s hebben
Regina Flu laat zien hoe je als professional rekening kunt houden met culturele diversiteit
Margreth Hoek neemt ons mee in de ontwikkeling van het ouderschap
Madeleine De Vilder geeft een mogelijkheid voor een preventieve aanpak
Evelien Van Altena - van Kampen wijst erop dat een postpartum depressie na volledig herstel zeker nog aandacht verdient om opgenomen te kunnen worden in het levensverhaal
Zillah Holtkamp maakt ons erop attent dat we ook stil moeten staan bij de impact van een postpartum depressie op het kind
| Prijs: | 25,- |
|---|---|
| Verzendkosten: | 4,95 |
| ISBN: | 9789083355634 |
Recensies
Ik ben benieuwd naar wat jij van dit boek vindt. Vul je naam, functie (optioneel) en mailadres in en geef je review. Goed om te weten: door je review te plaatsen, geef je toestemming deze ook te delen op social media.
-
Wow, wat een aangrijpend verhaal, recht uit het hart geschreven. De verwarring, wanhoop en angst die je toen had worden heel voelbaar. En schrijnend hoe de hulpverleners het niet herkenden.
Wat ik ook mooi aan jouw boek vind, zijn de reacties van de professionals in deel II en dat hier professionals uit verschillende hoeken voor zijn benaderd.
Heel mooi dat je jouw ervaringen inzet voor deze kwetsbare groep vrouwen (en partners) en voor de professionals. -
De schrijfster weet op een indringende en meeslepende manier de lezer mee te nemen in haar verhaal. Zij schetst een duidelijk beeld van haar klachten. Zowel tijdens de zwangerschap (de impact van een bloedneus en psychosociale aspecten als een verhuizing, eenzaamheid en het verlies van werk) als na de bevalling. Als lezer word je meegezogen in de belevingswereld van somberheid, angst, paniek, onmacht, zich onbegrepen voelen, eenzaamheid, futloosheid,
vermoeidheid en slaapproblemen. Het hele palet van depressieve klachten komt invoelend voorbij.
Schrijnend dat de klachten nauwelijks gesignaleerd worden en dus ook niet adequaat in hulpverlening worden gebracht. Dat vergroot de machteloosheid en het isolement. Om deze reden alleen al is dit boek echt een must-read voor professionals in de geboortezorg en in de ketenzorg.
Lees de enorme impact op moeder, vader, kind(eren) en het sociale netwerk en vertaal dat naar je professioneel handelen.
Hoe de partner van Saskia de thuissituatie beleeft, komt in het verhaal goed tot uitdrukking. Ook bij hem gaat de postpartum depressie niet in zijn ‘kouwe kleren’ zitten.
Het boek leest gemakkelijk, het verhaal sleept je mee in haar ervaringswereld en dat is de kracht van ‘Heb je mij gezien?’. Naast de schurende ervaringen van de moeder, worden de gevoelens en gedachten van de partner, de vader van de kinderen, ook duidelijk verwoord. Daar is moed voor nodig!
Wat dit boek nog meer tot een soort handboek maakt, is een aantal bijdragen van deskundigen die vanuit hun professie op het verhaal van een moeder met een postpartum depressie reageren. Praktische handvatten qua gepresenteerde casuïstiek, met oprechte reflecties, m.b.t. methodisch handelen en met bruikbare literatuurverwijzingen.
Het boek heeft mij geraakt door de openhartigheid van de auteur en haar gezin en ook door de veerkracht die uit dit boek spreekt. Vanuit mijn hart gezegd: “Van harte aanbevolen!” -
Ik kwam dit boek tegen in één of andere nieuwsbrief en ik dacht meteen: “Dat boek wil ik lezen, zo een ervaringsverhaal is altijd de moeite”. En ik had gelijk, het ís de moeite.
Je krijgt tijdens het lezen goed zicht op wat zich afspeelt bij Saskia. Ze is heel eerlijk en rauw. Je leest ook wat haar partner vindt die een paar korte stukjes in het boek voor zijn rekening neemt: ook een interessante inkijk.
Saskia vertelt dat ze al voor haar zwangerschap te kampen had met een fobie, waarvoor ze in behandeling ging. Tijdens haar zwangerschap wordt ze angstig. Een snelle bevalling op een moment dat ze denkt dat het maar oefenweeën zijn, overvalt haar. De kraamtijd valt haar heel zwaar: ze kan niet uit bed, ze slaapt 5 nachten niet, ze heeft geen eetlust. Ze wil ook niet graag alleen zijn met haar baby.
Gelukkig heeft Saskia een mooi netwerk van ouders, schoonouders en vrienden die haar liefdevol omringen. Ze spreekt haar zorgen vaak wel uit, tegen haar moeder, tegen de kraamzorg, tegen de verloskundige en haar huisarts. Toch is er niemand die ziet dat ze écht afglijdt in een postpartum depressie… Pas na 6 weken komt ze terecht bij iemand van de Geestelijke Gezondheidszorg en krijgt ze tot haar opluchting de diagnose. Dan is er nog een lange weg naar herstel.
Dat Saskia zo’n inkijk geeft, vind ik ongelooflijk. Ik kan als hulpverlener alleen maar dankbaar zijn om dit te mogen lezen en daardoor beter te kunnen begrijpen. Wat mij vooral trof in dit verhaal, naast wat Saskia allemaal voelt, is dat er niemand van de professionele hulpverleners inziet wat er met haar gebeurt… Ze beviel van haar eerste dochter in 2010 en ondertussen is er wel al één en ander verandert in het perinatale zorglandschap. De aandacht voor perinatale mentale gezondheid is er nu meer, en ook de aandacht voor wat dit voor het kind betekent volgens de principes van de Infant Mental Health. Dat miste ik ook wel echt in haar verhaal.
Saskia durft toch nog een tweede zwangerschap aan, en komt weer in een postpartum depressie terecht. Alleen herkent zij zelf het nu wel, en ook haar (professionele) omgeving. Daardoor kan er sneller gepaste hulp geboden worden.
In het tweede deel van het boek laat ze 12 professionals aan het woord, die hun visie geven op wat gebeurde en op het verschijnsel postpartum depressie. Ik vond dit persoonlijk het minder interessante deel van het boek.
Het verhaal van Saskia zal me nog lang bijblijven, en daarbij ook het belang van een goed netwerk én het belang van het snel herkennen van een postpartum depressie door de omringende professionals en een snel handelen daarnaar. -
"Heb je mij gezien? Mijn weg naar hulp en herstel bij een postpartum depressie"
Saskia Assenbroek neemt ons in haar boek mee op een diepgaande en persoonlijke reis door haar ervaringen met postpartum depressie. Met het delen van haar eigen verhaal biedt ze een krachtig inzicht in de emotionele en fysieke uitdagingen waarmee veel moeders te maken krijgen na het zwanger raken, in de zwangerschap en na de geboorte van een kind. Haar verhaal laat zien dat psychiatrie geen foto, maar een film is.
De schrijfstijl van Saskia Assenbroek is meeslepend en empathisch, waardoor de lezer (ik) zich gemakkelijk kan inleven in haar ervaringen. Ze vermijdt het gebruik van jargon en maakt complexe concepten toegankelijk voor een breed publiek. Bovendien worden de wetenschappelijke inzichten door experts op een duidelijke en begrijpelijke manier gepresenteerd, waardoor de lezer (ik) een dieper begrip krijgt van de onderliggende mechanismen van postpartum depressie.
"Heb je mij gezien?" is een waardevolle toevoeging aan het literaire landschap van postpartum depressie. Het biedt niet alleen een intiem kijkje in de ervaringen van Saskia Assenbroek, maar biedt ook een waardevolle bron van informatie en steun voor moeders die met dezelfde uitdagingen te maken hebben. Dit boek verdient een plek op de boekenplank van iedereen die geïnteresseerd is in het begrijpen van postpartum depressie, of het nu gaat om moeders, zorgverleners of wetenschappers. -
Kwetsbaar verhaal over postpartum depressie heuse eyeopener
In dit boek van de hand van Saskia Assenbroek lees je haar kwetsbare verhaal over het verloop van haar postpartum depressie. ‘Heb je mij gezien?’ is een oproep om klachten rond deze vorm van depressie serieus te nemen. Als kinderarts in Den Haag was het een aangename verrassing dit boek tegen te komen. Als zorgverlener krijg je een extra kijkje achter de schermen. Het boek is geschikt voor ervaringsdeskundigen zoals Saskia zelf om herkenning te bieden, maar vooral voor professionals werkzaam in de geboortezorg in de breedste zin van het woord.
Saskia beschrijft hoe zij als nieuwe zwangere inwoonster in onze stad komt wonen vanuit een andere gemeente, en hoe zij tegen het einde van haar zwangerschap steeds minder vertrouwen heeft in zichzelf en de zwangerschap. Na de geboorte van haar dochter Alice gaat het snel bergafwaarts.
Je voelt de eenzaamheid
Ondanks dat Alice een gezonde baby lijkt, lukt het Saskia nauwelijks om voor haar te zorgen. Zij ervaart grote en ook oplopende spanningen en schrijft hierover heel eerlijk in een soort dagboekvorm. Als lezer is het daardoor makkelijk haar verhaal te volgen, maar vooral ook om je in te leven. Je voelt de eenzaamheid van Saskia, en als zorgverlener krijg je de neiging om mee te denken in het oplossen daarvan. Saskia beschrijft met verschillende voorbeelden hoe zij zich juist niet geholpen voelde in de oplossingen die zorgverleners boden.
Je bent ziek
Na enkele weken wordt voor haar, en misschien ook wel voor de zorgverleners om haar heen, de ernst van de situatie pas echt duidelijk. ‘Saskia, je bent ziek’ zegt de verpleegkundig specialist van de GGZ. En met de diagnose ‘postpartum depressie’ vallen na 10 weken de puzzelstukjes pas op hun plaats. Het is niet normaal zoals Saskia zich voelt en er is andere en extra psychische begeleiding voor haar nodig.
Verhelderend inkijkje
In de daaropvolgende periode beschrijft Saskia hoe zij langzaam opkrabbelt vanuit de donkerte van haar depressie, en met name welke factoren en personen hebben bijgedragen aan haar herstel. Als zorgverlener krijg je een extra kijkje achter de schermen. Saskia vertelt verder waar het consult in de spreekkamer meestal ophoudt. Hoe gaat het thuiskomen na zo’n consult? Hoe lukt het met dagelijks huishoudelijke taken? Hoe verloopt de relatie tussen beide ouders en welke rol is er voor opa’s en oma’s van Alice in de zorg voor haar moeder? Doordat ook Djay, de man van Saskia en de vader van Alice, kleine notities aan het dagboek toevoegt krijg je nog een extra inkijkje in het systeem.
Handreikingen
Je voelt in de loop van de maanden meer luchtigheid terugkomen in het gezin, en had hen toegewenst dat dit eerder mogelijk was geweest. Saskia zelf geeft hiervoor handreikingen: wat heeft ze gemist en wat had anders gemoeten.
Extra waardevol is het dat de persoonlijke getuigenissen van Saskia worden gevolgd door bijdragen van 12 collega’s in de geboortezorg die ieder vanuit hun eigen expertise een terugblik geven op de casus, en vooral ook onderbouwde informatie verstrekken over de achtergrond en theoretische kaders van een postpartum depressie en de huidige stand van zaken in ons land. Hierdoor wordt het boek naast een persoonlijk verhaal ook een naslagwerk en biedt het handreikingen om meer diepgang aan de casus te geven. De verdiepende bijdragen van de experts geven eveneens handreikingen om kennis te verbreden over de problematiek uit de casus. Het is fijn om de theoretische achtergronden en kaders te kennen.
Patiënt écht zien
Het boek is gemakkelijk en toegankelijk leesbaar. Zeker het eerste gedeelte dat Saskia vanuit de ‘ik-persoon’ beschrijft, leest als een roman. Het is echter geen fictie wat hier beschreven wordt. Als je je hier als lezer steeds bewust van bent, voelt het dagboek of de terugblik soms ‘zwaar’. Ik heb het dan ook niet in één keer uitgelezen maar gefaseerd.
Door het boek in zijn geheel te lezen vormt het een compleet beeld van zowel de beleving van de patiënt/cliënt als welke richtlijnen, evidence en (be-)handel mogelijkheden er zijn om haar te bieden. Daarnaast kan het wellicht steun geven als partners of naasten van een patiënt met een postpartum depressie op zoek zijn naar herkenning. Zo zou het ook als lotgenotencontact kunnen fungeren.
Voor mij is het verhaal van Saskia een reminder om extra alert te zijn in mijn spreekkamer op de signalen van zwangere moeders en pas bevallen vrouwen. Ik heb mijzelf dan ook regelmatig nog een keer extra de vraag gesteld waar Saskia’s boek om draait: ‘Heb ik de patiënt écht gezien?’.
Dit boek is met afstand het beste boek dat ik in november '23 heb gelezen. Dat komt deels omdat het persoonlijk voor mij veel heeft betekend, maar ook omdat het een heel goed opgesteld en compleet boek is. In "Heb je mij gezien?" volg je in het eerste deel het persoonlijke verhaal van de schrijfster. Zij krijgt een postpartum depressie en weet op een buitengewone wijze haar persoonlijke en kwetsbare verhaal op te schrijven. Ze weet zo goed te omschrijven wat ze voelde en wat er met haar gebeurde, en ze sleurde me daardoor haar verhaal in. Door alle emoties kon ik het zelf niet in één keer uitlezen, maar ik kan me wel voorstellen dat je het juist in één ruk uitleest omdat het zo meeslepend geschreven is. Het eerste deel alleen al is wat mij betreft een reden dat dit boek door veel mensen moet worden gelezen, zodat de impact van een postpartum depressie beter wordt begrepen, en het begrip en de kennis worden vergroot.
In het tweede deel van het boek komen 12 experts aan het woord die ieder op een aspect van het verhaal inhaken. In toegankelijke taal weten ze helder te verwoorden wat belangrijk is binnen hun deelgebied. Wat ik heel sterk vond is dat ze terugverwijzen naar situaties uit het verhaal van Saskia, waardoor de link tussen theorie en praktijk werd gelegd. Ook verwijzen de experts naar elkaar, wat heel mooi is omdat het juist in de communicatie tussen alle hulpverleners mis kan gaan. De gekozen onderwerpen hebben een logische opbouw en er is breed naar de postpartum depressie gekeken. Maar het gaat niet alleen over de postpartum depressie. Er wordt ook algemener gekeken naar de impact van het krijgen van een kind. Daardoor is dit boek eigenlijk voor iedere aanstaande ouder aan te raden, want met 1 op de 10 moeders die een postpartum depressie krijgt, is het alleen maar fijn om te weten wat er op je af kan komen en waar je op moet letten.