Lichtpuntjes tijdens een postpartum depressie

Als je middenin een postpartum depressie zit, dan denk je dat het nooit meer beter zal worden. Dat je je voor altijd zo moe, ellendig en somber zal voelen. Dat je kind voor altijd een baby of klein blijft, voor altijd iedere minuut om jouw aandacht zal vragen, voor altijd om de zoveel uur gevoed moet worden en voor altijd zoveel zal blijven huilen.
Deze gevoelens zijn slopend en maken de situatie uitzichtloos.

Maar ze komen echt, die lichtpuntjes 💡
Alleen wanneer? Dat weet niemand. Vaak komen ze onverwachts.
En dan is het van belang om ze op te merken en te vieren als een overwinning of een stap vooruit.
Het liefst ze ook op papier te zetten of ze vast te leggen op een foto.
En te vertellen aan anderen, zodat zij je kunnen helpen om ze te herinneren.
Want je kunt ze goed gebruiken als het weer donker om je heen is en alles zwaar aanvoelt.

Voor mij was het destijds de kracht en energie die ik ineens voelde om een huilbui van mijn dochter aan te kunnen. De zin die ik had om weer een keer een leuk jurkje aan te trekken en de moeite die ik deed om met mijn dochter te spelen terwijl mijn man terug kwam van werk. Zo bezorgde ik hem een fijn moment van thuiskomen.

Helaas was het geen aaneenschakeling van lichtpuntjes, maar in het begin een knipperlicht dat onregelmatig aanging.
Later werd het wel steeds lichter om mij heen, maar vielen nieuwe lichtpuntjes minder goed op, omdat ik al meer aan het licht gewend was.
Ook toen was het goed om terug te kijken naar die eerste lichtpuntjes. Om te beseffen dat ik heel hard gewerkt had en al een heel stuk vooruit was gekomen.

💡 Tip: schrijf ze echt op die lichtpuntjes, want zowel als je er middenin zit als achteraf, zijn ze heel waardevol om terug te lezen.
💡 Tip voor de omgeving: merk het op en benoem het duidelijk als je ziet dat iemand tijdens zijn depressie een beter moment heeft. Vaak heeft iemand anderen nodig om zicht bewust te worden van een vooruitgang.