Postpartum depressie en een baby die veel huilt

“De vraag “wat is de kip en wat is het ei”: gaat de baby meer huilen doordat de ouder depressieve klachten heeft en minder afgestemd is op de behoeftes van de baby of worden de depressieve klachten van de ouder uitgelokt door het vele huilen van de baby, is met wetenschappelijk onderzoek nog niet beantwoord. En wellicht ook minder relevant. Feit is dat je met elkaar in een vicieuze cirkel terecht kan komen en dat het heel belangrijk is dat mensen de signalen herkennen en hun hulp aanbieden: partner, familie, vrienden, maar ook betrokken hulpverleners vanuit zowel de baby (consultatiebureau en kinderarts) als de ouder (huisarts).
Dat is voor mij het belang van dit boek: lees het verhaal en leer de signalen kennen, wees niet bang dieper door te vragen: hoe gaat het echt met je en hoe kan ik je helpen?”

Dit zijn de afsluitende woorden van Ineke de Kruijf die als kinderarts, gespecialiseerd in de excessief huilende zuigeling, een hoofdstuk heeft geschreven in mijn boek ‘Heb je mij gezien?’

Het vele huilen van mijn dochter destijds, is naar mijn mening zeker van invloed geweest op mijn postpartum depressie. Het was niet de aanleiding, want achteraf gezien zat ik tijdens de zwangerschap al in deze depressie, maar het was niet helpend voor mijn herstel.
Ik was zo moe, angstig en onrustig en met name tijdens de momenten dat ik alleen met haar was, werd de angst alleen maar erger als ze ging huilen.
Of ging ze ook meer huilen vanwege mijn toestand?
We zullen er nooit een antwoord op krijgen.

Ik weet wel zeker dat het mij geholpen had als ik echt gezien en gehoord zou zijn geweest op het consultatiebureau wat betreft haar huilen. Als er een ander advies was gekomen dan alleen maar: veel gaan wandelen. Daar was ik namelijk helemaal niet toe in staat.

Ik zag mijn depressie en het huilen van mijn kind als twee aparte problemen.
Ik had nooit bedacht dat ze mogelijk van invloed op elkaar waren.
Het had mij (of andere moeders) een schuldgevoel kunnen geven als ik wist dat het huilen een reactie was op mijn mindere beschikbaarheid en genegenheid door de depressie.
Ik denk juist dat het mij enorm geholpen zou hebben als ik zou hebben geweten dat mijn toestand wellicht van invloed was op haar huilgedrag. Dan had het mij namelijk een houvast gegeven. Dan had ik mij minder machteloos gevoeld en het had mij juist weer een stukje controle terug gegeven.

Daarom is het zo mooi als een team van verschillende zorgprofessionals naar het hele gezin kijkt als daarin een baby is die veel huilt.
De vernieuwende zorg voor excessief huilende baby’s van Ineke en haar team bij het St. Antonius Ziekenhuis is door VGZ genomineerd als Zorgvernieuwer van het Jaar 2024.